kateki2B

Tiu ordono certigas, ke la Izraelidoj prizorgu siajn maljunajn gepatrojn. Jesuo akcentas ties dauxran validon (Mar 10:19 kaj 7:10; kp Eli 20:12). Li mem kiel dekdu-jarulo je la fino de pilgrimo ja restis en la templo - kiel filo de Dio li tie hejmis; tamen li reiris kun Jozefo kaj Maria al Nazareto kaj tiel obee plenumis la kvaran ordonon (Luk 2:51).
La epistolo al la Efesanoj admonas: "Vi infanoj, obeu al viaj gepatroj, kiel decas antaux la Sinjoro. Respektu vian patron kaj vian patrinon. Tio estas cxefa ordono. ... Vi patroj, ne kolerigu viajn infanojn, sed nutradu ilin en la disciplino kaj admono de la Sinjoro!" (Efe 6:1s.4). Ni klopodu pri "hominda kunvivado de la generacioj .. kaj certigu la vivrimedojn kaj, ne laste, la socian reputacion de tiuj ne plu labor-kapablaj" (DBK-EKD 1979,31).
"La kvara ordono devigas la junan generacion al respekto kaj prizorgo por la pli agxa generacio" (EEKat 506). La "maljuna homo kun sia sperto povas pretendi esti auxdata. Cxiu homo, pro la natura ordo, korpe kaj spirite dependas de pli agxaj homoj. .. La pli agxa homo ne konsideru sub sia digno rekoni la scion kaj lerton de junaj homoj. La valoron de socio oni povas taksi per ties rilato kaj al la maljunaj kaj al la junaj homoj" (KigV 42).

"Estas la tasko de la gepatroj preni serioze siajn infanojn, respekti ties vivo-rajtojn kaj ne kolerigi ilin... Fine la ordono devo-ligas gepatrojn kaj edukistojn, uzi por la bono de la infanoj la auxtoritaton donitan al ili" (DBK-EKD 1979, 31).
Gepatroj respondecas por siaj infanoj al Dio - ne nur rilate al la fizika bonfarto; "al tio apartenas ankaux la eduko al libereca elformado de la vivo kaj respondeco por la vivo. Kiel kristanoj ili vidos sian taskon ankaux en tio, ke ili modele montru al siaj infanoj la kredon, eduku ilin el la bapto, pregxu por ili kaj ilin instruu pregxi. Tiom kiom homoj tion povas, ili edukos ilin al pia vivo en respondeco antaux Dio. Ili ekzercos kun ili pretecon por pardoni, amon kaj paciencon" (KigV 41).
La ordono protektas gepatrecon kaj familion kiel "sferon, per kiu Dio kiel kreanto kaj sxirmanto konservas kaj regas la homaron". Profesia laboro de la patrino povas fortikigi sxian memstaron kaj la partnerecon de edzo kaj edzino; sed la eduka tasko en la familio pro tio ne devas suferi (KigV) 44).

Socia devo-ligo

La eklezioj postulas, "ke solidareco kaj justeco kiel decidaj kriterioj de ekonomia kaj socia politiko futuro-kapabla kaj dauxre efika atingu gxeneralan validon". Ili celas al "perspektivoj de la kristana kredo por humana publika vivo, al la kristana koncepto de homeco kaj necedeblaj bazaj valoroj" (DBK-EKD 1997,7).

Vi auxdis, ke estas dirite al la antikvuloj: Ne mortigu....Sed mi diras al vi: Kiu koleras kontraux sia frato, tiu estas en dangxero de jugxado" (Mat 5:21s.).
Murdi estis malpermesite de la komenco (Gen 4:8-13); mortigi en milito estis permesite. "La Surmonta Prediko montris la radikojn de homaj agoj kiuj povas konduki al mortigo, nome envio, malamo kaj kolero. Gxi metis super la kvinan ordonon tiun ordonon pri amo al la malamiko kaj per tio defiis cxian mortigon" (DBK-EKD 1979, 32).

- Grava psika malsano, kiu necesigas fakulan kuracon, povas esti la bazo por pensoj fini sian vivon.
- Tia penso povas estigxi en situacioj, kiam cxio sxajnas senelira kaj sensenca, vide al malsano evidente nesanigebla, cxe profunda seniluziigxo, en izoligxo, ankaux pro la konscio pri grava kulpo.
Sinmortigo nuligas "la eblecojn de libera decido por la tuta estonteco; gxi signifas definitivan rifuzon akcepti sin mem". Gxi "propra-iniciate reduktas la tempon, kiun Dio donis kiel sxancon por savo". Gxi estas "negado de la jeso de Dio por la homo" (KEKat II, 283). Estas "aroge, fari sin mem sinjoro super la propra vivo. Laux kristana kompreno la homo ne havas la rajton por tia detrua ago, cxar li ja ne mem donis al si la vivon, sed de Dio ricevis gxin kun sia vivo-tasko (Gen 2:7). Ankaux meti finon al la vivo ne povas esti propra persona afero" (EEKat 1338).
La kristana kredo fidas, ke Dio ecx en sxajne seneliraj situacioj povas doni solvon. La ordono promesas "ankaux al tiuj kiuj malesperas pri la vivo: 'Vi rajtas vivi'" (DBK-EKD 1979, 33).

La sxtato havas la taskon kaj la devon, antauxenigi kaj protekti la vivon. "Ke en nia socio oni mortigas grandan nombron da infanoj... estas kulpo antaux Dio" (DBK-EKD 1979, 32). Necesas plivastigi la legxojn pri adopto.

La komisio protekti la vivon "postulas aktivi por paco inter la popoloj kaj por kontentigaj sxtataj ordoj" (DBK-EKD 1979,33).
"Esenca parto de kristana servo por paco estas pregxo. De cxiam la cxiutaga pregxo por paco havis centran lokon en la vivo de la unuopa kristano kaj en la vivo de la komunumo. En la pregxo kasxigxas la spirita kaj etika forto de tiu renovigo, kiun la mondo bezonas por fari decidajn pasxojn al paco" (DBK-EKD 1991).

La nombro da droguloj timige kreskis. Ebrio estas provizora venenigo per alkoholo aux drogoj. Kiu staras sub ties influo, fugxas al iluzia mondo anstataux solvi problemojn. "Narkotikuloj emas eviti kontaktojn, sed kiam ili ligas rilatojn, tio ofte estas signalo pri granda mizero kaj malespero" (EKKat 371). "En la kristana kredo eblas transdoni esperon, kiu liberigas el timo, malespero kaj fiasko.. La amo proksimula okupas sin precipe pri tiuj, kiuj ... mem ne trovas eliron el sia mizero. Al la drogulo gxi donas, kion tiu eble dum sia tuta vivo neniam spertis: senkondicxan amon." (KEKat 279s).

Estas la tasko de parencoj, kuracistoj kaj flegantoj akompani malsanulojn sur ties vojo al la morto kaj asisti al ili; en "amo-plena dedicxo, akompano kaj apudeco - ankaux per senkasxa interparolo, dum tio eblas" (EEKat 1339). Oni distingas inter aktiva kaj pasiva helpo al morto.
- "Aktiva helpo al morto" signifas konscian, aktivan finadon de la vivo de malsanulo - sekve de ties deziro, aux pro kompato. Tia "aktiva helpo al morto" estas mortigo, rifuzinda pro neakordigeblo kun la ordono de Dio. Gxi alportas "maltrankviligon cxe malsanuloj, parencoj, kuracistoj kaj flegantoj" (Gxenerala Sinodo de VELKD 1988, citita laux EEKat 1340).
- "Pasiva helpo al morto" akceptindas. Temas pri la problemo, en kiu momento oni rajtas haltigi aux ne ekuzi kuraciste eblajn "teknikojn por artefarite dauxrigi la spiradon kaj la kor-batojn de la mortanto por prokrasti la morton" ((EEKat 1340). Unuflanke, kuracisto devas fari cxion, kio servas al la vivo de malsanulo; sed li ne rajtas artifike prokrasti la morton kaj malhelpi home indan allason de morto.
Vera helpo al mortanto konsistas en pregxo kun kaj por la malsanulo. Hodiaux oni emas elpusxi homan mortadon el la konscio kaj la helpemo de la vivantoj: tio estas "kulpo antaux Dio" (DBK-EKD 1979, 32).

"Vi auxdis, ke estas dirite: Ne adultu. Sed mi diras al vi: Kiu rigardas virinon por deziri sxin, jam adultis je sxi en sia koro" (Mat 5:27s).
La 6a ordono subtenas la geedzan fidelecon. Jesuo avertas kontraux adulto "en la koro", kiu povas okazi ecx kun konduto ekstere korekta.

En la epoko de Jesuo, la edzino devis submeti sin al la edzo; kontraste, ni legas en la epostolo al la Efesanoj: "Unu submetu sin al la alia en la komuna respekto al Kristo" (Ef 9:21). La edzo amu la edzinon, kiel Kristo amis la eklezion kaj pro gxi sin donis (Efe 5:25). Konante tian amon de sia edzo, edzino volonte konfidos sin al li. Ambaux "bezonas unu la alian", en reciproka "helpemo kaj prikonsidero" (EEKat 540).
Esti unu sen rezervoj "eblas nur kun unu homo kaj nur por dauxro. Tial laux la volo de Dio, geedzeco necese estas monogamia kaj dauxra.. Jesuo emfazas la nedissolveblon de geedzeco" (KigV 50). En tiu kompreno, la 6a ordono servas al vera amo kaj partnereco kaj memorigas, "ke la geedzeco kiel socia institucio kunligas la partneron dumvive en gxojo kaj mizero" (DBK-EKD 1979, 33).
El tio evidentigxas, kial la katolika eklezio ne konsentas pri antaux- geedzecaj seksaj rilatoj. Definitiva ligigxo estas signo de la dauxra amo de Kristo al la eklezio kaj kondicxo por la bonfarto de infanoj.

Surbaze de principa jesado de infanoj, eblas planado de familio kaj reguligo de koncipo, respondece antaux Dio. Laux katolika instruo oni povas limigi geedzan interrilaton al senkoncipaj periodoj. Geedzojn, kiuj faras aliajn decidojn, la "Deklaro de Königstein" de la germanaj episkopoj de 1968, petas atenti: "Kiu opinias teni tian pozicion, devas konscience esplori, cxu li aux sxi, libera de subjektiva aroganto, povas respondeci antaux Dio pri sia vidpunkto". La personan respondecon antaux Dio oni klare emfazas je la Protestanta flanko: "Ni ne rajtas fari cxion kion ni kapablas fari" (EEKat 584s.)

La tendenco doni al eksteredzecaj rilatoj egalan rangon kun geedzeco estas temo de sinodoj. Tio ne estas akordigebla kun la ortodoksa kaj katolika koncepto. La gvidantoj de la Unuigita Evangelia-Luterana Eklezio en 1997 afirmis la geedzecon "kiel ordonon de Dio kaj ordon laux la konfesiaj skriboj" kaj rifutis decidon de la Nord-albia Sinodo, "rekoni geedzeco-similajn partnerecojn kiel vivo-formojn" (VELKD 75/1997; ankaux EEKat 545). Io simila validas pri la postulo beni samseksamajn partnerecojn kaj tiel taksi ilin kvazaux geedzecon. Oni devas estimi samseksemajn homojn; tamen samseksema konduto ne estas aprobebla. Oni devas esperi, ke tiukampe ne ekestos nova kaj disiga kontrasto al la katolika kaj ortodoksa eklezioj.

"La Nova Testamento efektive konas senedzecon kiel specialan kristanan eblon de vivo" (DBK-EKD 1979,33). Pauxlo detale priparolas gxin en 1 Kor 7:23-38; oni ne interpretu gxin kiel egoismon.

Adulto; malfidelo; senbrida obeo al impulsoj; maldignigo de la homo (precipe de la virino) en la amas-komunikiloj per prezentado de sekseco kvazaux "varo".
La moderna tendenco "igi seksecon kaj personon objekto, kontrauxdiras la biblian koncepton, ke homo estas bildo de Dio" (DLEKD 1979,34).

Tiu ordono (Eliro 20:15; Readmono 5:19) malpermesas ekspluaton kaj maljustan alproprigon de fremda havo. Laux la kredo de Izraelo, Dio estas la vera posedanto de cxio; homa posedo estas prunto de Dio. Proprajxo servu por sendependo de familioj rilate al potenculoj, por viv- teno kaj por socia sekuro (EEKat 674; KEKat II, 398). Cxiu sepa jaro estu "sabata jaro" (jaro de sensxuldigo), kaj oni tiam ne repostulu, kion oni pruntedonis al alia; kio kreskas sur la kampoj, apartenu al la malricxuloj (kp Rea 15:1ss).
Laux la vortoj de Jesuo, la cxi-mondaj havajxoj riskas kasxi la rigardon al la Regno de Dio (Mar 8:36; 10:25). Li avertas "kontraux cxia avideco" (Luk 12:15).

Proprieto ne estas plej alta valoro. Kristanoj ja ne devas fordoni cxian posedajxon, sed gxuste uzi gxin kaj dividi: "Se iu havas mondan posedajxon kaj vidas sian fraton havantan bezonon kaj fermas sian kompaton kontraux li, kiel la amo de Dio restas en li?" (1 Joh 3:17). Tion la praa eklezio prenis tre serioze (Ago 2:45; 4:34ss). Al malricxuloj oni helpis. Pauxlo iniciatis monkolekton en siaj komunumoj (2 Kor 8 kaj 9) por servi al la eklezio en Jerusalemo.

"La ordono metas la personan posedajxon de la homo sub la protekton de Dio, cxar gxi ebligas al la homo realigi personan liberecon." Gxi servas "por sekurigi la vivo-sxancojn de la homo kaj la respekton kaj progresigon de la disvolvo-eblecoj de aliaj" (DBK-EKD 1979, 34); privata posedajxo "donu al la homo la eblecon memstare formi sian vivon kaj individue disvolvigxi" (EEKat 687). Tiel la ordono servas al baza bezono de la homo.
"La ordono .. postulas ankaux respekton antaux la publika havo kaj malpermesas ne nur prisxtelon de proksimulo, sed ankaux frivolan damagxon kaj detruon de publika posedajxo" (BBK-EKD 1997,39). "Apartan atenton necesas direkti al la konservo de la viv-eblecoj kaj la limigitaj naturaj resurcoj de estontaj generacioj" (DBK-EKD 1979,35). La havajxoj de la tero estas destinitaj por cxiuj (EEKat 680; kp KEKat II, 416).
Tiu ordono enhavas "ankaux fundamentan kritikon pri sinteno al la vivo, kiu orientas sin nur je la propra profito kaj avantagxo, kaj volas vivi, pro privata egoismo aux pro egoismo de grupaj interesoj, je la kosto de aliaj homoj kaj aliaj grupoj aux de la komuna publiko, kaj kiu volas eluzi kaj ekspluati aliajn homojn en luktoj de distribuo. La ordono "ne sxtelu" rigardas al la kunhomo kaj enkludas la komision praktiki solidarecon kaj socian respondecon, ebligante al cxiuj partopreni en la kultura kaj socia vivo laux libera respondeco" (DKB-EKD 1979, 35).
La ordono invitas "ankaux al tio, krei por cxiu la eblecon akiri pro prajxon. Posedajxo iniciatas eblecojn por mem formi... kaj samtempe peras senton de sendependo" (DBK-EKD 1979,34).

Cxiu homo havas rajton je laboro. Tial necesas zorgi pri labor-lokoj, ankaux pri justa salajro. Senlaboreco estas la kauxzo de mizero kaj sufero. Por venki gxin, "entreprenistoj portas gravan respondecon.. Per sagxa kaj antauxvida agado ili devas sekurigi la pluekziston de sia entrepreno kaj de ties labor-lokoj. Sed same ankaux cxiu individua laboristo devas kontribui en la kadro de la ebloj. Tio povas konduki al .. la etika devo cedi parton de onies laboro kune kun ties salajro al la senlaboruloj, por malfermi al ili la aliron al labor-loko" (KEKat II,407). "Dividi laboron signifas ankaux dividi la enspezojn. Do necesas atingi politikan interkonsenton pri la distribuo de laboro kaj suma socia produktajxo" (EEKat 646).

Tiu ordono postulas ankaux solidarecon kun la homoj vivantaj en malricxo, kies infanoj mortas pro malsato. La agadoj "Pano por la mondo", "Misereor", kaj "Adveniat" en Germanio kaj similaj en aliaj landoj ofertas helpon por mem-helpo, klopodas mildigi mizeron. "Doni estas pli beate ol ricevi" (Agoj 20:35).

Sxtelo, frivola detruo de komuna posedo; ekspluato de la resurcoj de la tero senkonsidere al venontaj generacioj; manka helpemo.

En Izraelo, tiu ordono celis la ateston antaux tribunalo: Tuj kiam iu akuzo ricevis konfirmon fare de du atestantoj, la verdikto super la akuzato okazis (Nombroj 35:30; kp Joh 8:17). Sed se oni povis pruvi, ke atestanto false parolis, li ricevis la punon, kiun la akuzato devus havi.
Aldone, la Skribo atentigas, ke "Abomenajxo por la Eternulo estas busxo mensogema" (Sentencoj 12:22). "Pro cxiu senutila vorto, kiun homoj parolos, ili donos respondon en la tago de jugxado" (Mat 12:36). Pri la "lango" oni legas en la epistolo de Jakobo: "gxi povas esti plena de mortiga veneno, sed gxi ankaux povas beni la Sinjoron kaj Patron (Jak 3:5-10)" (EEKat 802). La epistolo al la Efesanoj admonas demeti mensogon kaj paroli veron kun la proksimulo (Efe 4:25).

La 8a ordono elpasxas favore al vero kaj veremo, por la honoro kaj la bona reputacio de la kunhomoj. Tio estas "sociaj valorajxoj. Forpreni ies honoron, detrui la bonan reputacion signifas socie proskribi iun" (DBK- EKD 1979,36).
- Kalumnii estas akuzi iun pro eraroj kiujn li ne faris.
- Lezi la honoron estas senbezone disvastigi la scion pri faritaj eraroj de iu homo.
- Fari gxeneralajn jugxojn estas konkludi el io negativa al ies kompleta konduto.

Kiam Petro kondutis nehoneste en Antiohxia, Pauxlo publike lin kon trauxstaris (Gal 2:11-14). Tia publika admono povas okazi, se privata interparolo restis senfrukta. "Se via frato pekas, tiam iru al li kaj admonu lin inter vi kaj li sola.... Se li ne auxskultos, prenu ankaux unu aux du kun vi, por ke per la busxo de du aux tri atestantoj cxiu vorto estu konfirmita. Kaj se li rifuzos auxskulti ilin, diru la aferon al la eklezio; kaj se li ankaux rifuzos auxskulti la eklezion, li estu por vi kiel fremdulo kaj impostisto." (Mat 18:15-17). Frata admono ne estas senama riprocxo, sed dialogo helpanta al kunhomo eliri el situacio, el kiu li propra-forte apenaux povas liberigxi.
"La unuaj kristanoj opiniis sia devo reciproke gxustigi sin kaj ankaux atentigi sin pri malfortoj: "Admonu la senordulojn.." (1 Tes 5:14). Ne temas pri jugxado super aliaj, sed prefere pri animzorga interparolo" (EEKat 1200). Multe da embaraso, cxagreno kaj damagxo estus "evitebla, se konfliktojn oni traktus en frateca interparolo antaux ol porti ilin al la publiko" (KEKat II. 451).

Gxi ampleksas cxion kio povus sxargxi konfesanton. Gxi devigas al severa silento la konfes-prenanton kaj cxiujn, kiuj "iamaniere eksciis pri la enhavo de konfeso. Sole la konfesanto mem ne estas ligita per tiu sekreto." "Lezo de la konfeso-sekreto kiel grava ofica krimo de pastro estas punata per ekskomuniko" (KEKat II, 452ss; KKK 2490). "Cxiu kiu auxskultas konfeson, estas devigita al silento. La pastro promesis antaux Dio okaze de la ordino, gardi la konfes-sekreton sendifekta. Ankaux se li ekscias pri farita aux planata krimo, li ne rajtas informi tribunalon. Same li ne rajtas ion diri antaux tribunalo, polico, auxtoritato ktp. pri tio kion oni konfidis al li en la konfeso. En tio protektas lin la legxo. Li sole povas admoni la konfesanton libervole iri al la polico, por ke lia kulpo likvid igxu" (EEKat 1093).

- Malkasxemo povas rezulti en tio, ke la malsanulo akceptas sian malsanon, preparas sin por la morto kaj ordigas iujn aferojn.
- Informi sen takto kaj singardo povas konduki al kroma sxargxo. Oni ne forprenu de malsanulo cxian esperon, sed klopodu diri al li la veron, "en tiu mezuro, kiel li pli kaj pli farigxas preta por tio en la dauxro de sia malsano" (KEKat II, 450ss.; Luterana agendo II/4, 112).

La privatan sferon de la homoj minacas progresanta storado de datumoj. Precipe la personajn datumojn necesas protekti. "Libero kaj digno de la persono malpermesas, ke oni estu senlime eksponata al obervado kaj kontrolo de ekstere" (KEKat II,466).
"Teknikaj sistemoj kun sekvoj por cxiuj sferoj de la vivo devas servi al la homo. Ili devas orienti sin en tio, ke la homo kiel tuteca persono posedas dignon. Oni ne rajtas "instrumentigi" lin, t.e. pritaksi lin sole laux la grado en kiu li tauxgas por difinitaj postuloj de la sistemo. Vide al la dangxero de normigo en socio formita per elektronika datum-prilaboro esencas insisti pri la bunta vario de vivo- kaj laboro-formoj kaj adapti la teknikan evoluon al tiu ricxa vario. Necesas certigi la protekton de la personaj rajtoj kaj de la intimeco, same kiel la elekteblon pri la persona planado de la vivo kaj de la individua viv-stilo" (EEK 90).
Suficxa protekto de la datumoj estas "morale kaj jure postulenda. Legxaj reguligoj fare de la sxtato devas meti ege striktajn limojn al la storado de datumoj. Komunikado eblas nur, se tia hombildo estas jesata kiu bazigxas sur mem-determino, respondeco kaj konfido" (KEKat II, 467).

La amas-komunikiloj gazetaro, radio kaj televido ofertas lavangon da informoj. Ili helpas krei opiniojn, iafoje ankaux unuflanke determinas opiniojn" (EEKat 800-812).
Necesas emfaze substreki la devon de la amas-komunikiloj "respekti la privatan sferon kaj gardi diskretecon. .. Helpe de ili, renomo kaj reputacio en la socio povas nerekte esti damagxataj kaj detruataj per simpla publikigo el la persona sfero protektenda kontraux la publiko." Kiu "scias pri alies peko, pro tio ne havas la rajton publike jugxi pri gxi" (DBK-EKD 1979, 36; kp Mat 7:1).
La ordono direktas "postulojn al la publika kaj politika vivo. Gxi admonas sxirmi en plena amplekso la komunecon de homoj inter si kaj la integrecon de cxies persona vivo. Gxi malpermesas mensogon kaj misfamigon, kiuj detruas komunecon kaj konfidon. La ordono celas al konservo de spaco de konfido kaj al respekto por la digno de la homo kiel kondicxoj por homa kunvivado." Gxi memorigas "ke vero en reciprokaj rilatoj de homoj estas alta valoro" (DBK-EKD 1997, 36).

Deziri povas signifi la strebon pro malsato (Luk 15:16) aux la sopiron al bono (Luk 22:15; Mat 13:17). "Kion Dio kreis por la bono de la homo, tion ni rajtas deziri" (KigV 55): nutro, vestoj, proprajxo, scio kaj similaj. En la Skribo, dezirado tamen tre ofte estas "malbona dezirado" (Mat 5:28; 1 Kor 10:6 "La avido pri malbono").
En la Malnova Testamento, dezirado signifas jam pasxon al faro. Laux Jesuo, malbonaj pensoj venas "el la koro" (Mat 15:19). La ordono "Ne deziru" (Eli 20:17), kiun la Nova Testamento citas en konciza formo (Rom 7:7; 13:9) turnas sin kontraux senkonsidera, senmezura dezirado, kontraux avido, envio kaj egoismo, "kontraux la intenco akiri cxion por si mem, neglektante la rajton de la alia...La ordono turnas sin kontraux la avida havemo kiu penas kapti tion, kio povas servi por kontentigi niajn proprajn dezirojn, do kontraux Dia volo arbitre kaj egoisme akapari la bonojn kiujn Dio disponigis al ni" (KigV 55).
Avido, havemo, estas la radiko de cxia maljusto kaj kontrastas al la amo al la proksimulo. En la Surmonta Prediko, Jesuo nomas tiujn felicxaj aux beataj, kiuj havas puran koron" (Mat 5:8), kaj postulas: "Estu kompataj, kiel ankaux via Patro estas" (Luk 6:36).
"Vide al socio markita de pretendema pensado kaj defendo de propraj interesoj, ankaux je la kosto de aliaj kaj kiel sxargxo por la popolo, necesas memorigi, ke kunhomeco apartenas al la bazaj kondicxoj de la homa vivo" (DBK-EKD 1979, 37).

Estas riska afero prezenti komunan kristanan etikon, cxar en mondaj kadroj la ekumenaj dialogoj gxis nun apenaux traktis etikajn demandojn. Komunaj deklaroj de la Germana Episkopa Konferenco kaj la Evangelia Eklezio en Germanio tamen atestas, "kiom progresis inter la kristanoj, gxuste en la principoj, la interkonsento rilate al prijugxo kaj zorgo" (DBK-EKD 1970, antauxparolo de kardinalo Julius Döpfner kaj landa episkopo Hermann Dietzfelbinger). "Spite de malsamaj tradicioj oni sukcesis alveni al teologia deklaro de ambaux konfesioj" (DBK-EKD 1979, antauxparolo de kardinalo Joseph Höffner kaj landa episkopo Eduard Lohse). En la estonta dialogo devas montrigxi, kiagrade tiu komuneco persistos en la detaloj.